Op workshop geweest bij het UWV

Steeds meer werklozen gaan voor zichzelf beginnen
Arnoud Cornelissen schreef op 20 maart 20 maart 2012 in De Gelderlander een artikel over 55-plussers die voor zichzelf beginnen. Een idee dat is ingegeven door het feit dat werkgevers hen niet meer uitnodigen voor sollicitatiegesprekken. 55-plussers zijn ongewenst. Die kun je beter wegklikken...

ondernemer worden of in loondienst?

Ik herken het verhaal. Want die drempel ben ik inmiddels ook over: als ze mij dan niet meer in loondienst willen hebben, dan moet ik maar eens voor mijzelf beginnen.

Tot voor kort had ik nooit serieus nagedacht over de mogelijkheid om zelf ondernemer te worden. Want ik had het naar mijn zin in loondienst. Het is comfortabel. Ik had plezier in mijn werk. Ik verdiende dan wel niet overmatig veel en kon niet in een grote zwart glimmende auto rijden. Maar als normale werknemer hoefde ik niet mee te huilen in het ondernemerskoor over blauwe enveloppen die bij hen blijkbaar met grote regelmaat op hun de deurmat vallen.

Maar nu ben ik ontslagen. En ben ik vijftig-plus. Ik wil graag weer een gewone baan. Ik schrijf mooie sollicitatiebrieven. Ik ontdek dat niemand mij nog wil hebben. Hoe goed ik ook ben, hoe bij de tijd ik ook ben en hoe gezond ik ook ben. Altijd is er iemand die net iets beter aan het gestelde profiel voldoet. Dan moet je wat anders gaan doen.

dwingende uitnodiging UWV voor workshop

Ik informeerde bij het UWV naar de mogelijkheid om 'iets voor mezelf te beginnen'. Ik werd meteen uitgenodigd voor een Workshop ondernemen. Dat was overigens geen hartelijke optionele uitnodiging. Het was eerder een bevel: "als u geïnteresseerd bent in zelfstandig ondernemerschap, dan is dít de procedure. Ik schrijf u in voor een eerste workshop. Er is nog een plaats vrij op woensdag, schikt u dat?" Wie durft dan nog nee te zeggen? Ik wou overigens ook helemaal geen nee zeggen, want ik was oprecht geïnteresseerd.

workshop bij het UWV

Dus onlangs heb ik die workshop bezocht. Toen ik me bij de receptie aanmeldde bleek al snel dat ik niet de enige ben die stiekem snode ondernemingsplannen heeft. Tot we werden opgeroepen werden we met zo'n dertig man/vrouw opgehokt in de hal van deze UWV-locatie, werkatelier genoemd. In dat kwartiertje krijg je wel snel een beeld van de wereld van het UWV. Mannen met nette jassen en met koffertjes op wieltjes komen vast niet om te praten over de hoogte van hun uitkering. Verder de medewerkers die het werken met de werkloze medemens tot hun corebusiness kunnen rekenen. Ze liepen geroutineerd door de wachtende menigte heen om buiten op de stoep een sigaretje te roken: even weg bij al die formulieren doordrenkt met werklozenleed.

Een vrolijke mevrouw kwam ons ophalen. Vervolgens werd ons verzocht ons allemaal even kort aan elkaar voor te stellen. U kent dat wel. Een vermoeiende bezigheid. Eigenlijk niemand die daar op zit te wachten: over twee uur zijn we weer vrij en zien we elkaar nooit meer.

workshop - hoorcollege
Vanuit mijn studietijd associeerde ik 'workshop' met een interactief en gevarieerd aanbod van activiteiten rond een bepaald onderwerp. In de ruime twee uur van deze UWV-workshop kregen we een diarree van informatie over ons uitgestort over het starten van een onderneming vanuit een WW-situatie. Niemand hoort mij zeggen dat een dergelijke workshop niet nuttig is. Maar ik heb gedurende die twee uur toch wel vaak gedacht: als zo'n workshop vanwege de grote toeloop toch zo vaak gegeven wordt, waarom kan de presentatie dan niet wat enthousiaster en inspirerender zijn?

We kregen een hand-out van een powerpoint presentatie. Omdat de apparatuur niet functioneerde konden de lichtbeelden zelf niet vertoond worden. De informatie werd zonder al te veel opbouw en nogal van de hak op de tak overgebracht. Je mocht vragen stellen, maar verder was het een traditioneel hoorcollege; dus veel eenrichtingsverkeer. Ik heb driftig aantekeningen gemaakt. Een aantal dingen zijn zeker interessant om te weten. Ik zal de komende tijd mijn collegeaantekeningen nader uitwerken. En proberen er sprekende praktijkvoorbeelden bij te bedenken. 

UWV is uitkeringsfabriek geworden
Maar wat me vooral bijgebleven is van deze bijeenkomst is dat het geld bij het UWV ook op is. Telkens weer kregen we de boodschap mee dat de begeleidingsfunctie van deze instantie door de bezuinigingen van de regering verschraald is. Er is bijna nergens nog geld voor. Het UWV is gewoon een ordinaire uitkerings-administratiekantoor geworden!