17 december 2012

Is langdurige werkloosheid persoonlijk falen?

Afgelopen zaterdag (15 december 2012) schreef Paul de Beer in de Volkskrant een stuk onder de kop Waar blijft het masterplan tegen de werkloosheid? Hij beschrijft een verschil in de benadering van de analyse van de werkloosheid in de jaren tachtig en die van vandaag.

Ik licht beide passages er even uit.


Werkloosheidsanalyse in de jaren tachtig:




Werkloosheidsanalyse anno 2012:


Persoonlijk falen
Vooral de uitsmijter "als werklozen langere tijd werkloos blijven, is dat een teken van persoonlijk falen", is raak. Zo voel ik dat ook. Men probeert mij op de mouw te spelden dat er wel werk is, maar dat ik nog niet de juiste vaardigheden heb om op de huidige arbeidsmarkt succesvol te kunnen zijn. Niemand die hardop durft te zeggen dat die banen er helemaal niet zijn en dat 50-plussers vrijwel kansloos zijn op de arbeidsmarkt. Waarom is dat zo?

We worden naar allerlei vaardigheitrainingen gestuurd, we moeten bijspijkeren, we moeten leren omgaan met sociale media, moeten aanbevelingen vragen op Linkedin, we moeten actief leren netwerken. 


 

Het plaatje en het onderschrift bij dit stuk is illustratief: Werkloze 55-plussers leren 'netwerken' bij het UWV. Gelooft u het?? En wat levert het op???

07 december 2012

Moeten werkzoekenden zich op sociale media manifesteren?


Deskundigen zeggen dat we ons als specialist moeten profileren op de sociale media. Is dat wel zo nuttig? Waar is de waardering voor het luisterend oor?

Specialistenforums handig?
Eén van de mogelijkheden om onze kansen op een baan te vergroten, zo wordt ons alom verteld, is om actief deel te nemen aan online forums, op Twitter en Linkedin. Daar kun wij ons als specialist 'neerzetten'. Iedereen meent daarom overal nieuwe onderwerpen te moeten aansnijden en vervolgens aan elke lopende discussie ook nog eens zijn eigen zienswijzen en wijsheden toe te moeten voegen. Overal worden discussies gevoerd die vaak over alles en drie keer niks gaan. Ik neem dat de deelnemers niet kwalijk. Wat moeten ze anders als elke deskundige op het gebied van de sociale media, elke werkcoach en elk boek met sollicitatietips ons in die richting wijst.
 

ongewenste gevolgen
Dit alles heeft naar mijn idee twee ongewenste gevolgen. Binnen de kennisplatforms is het meer en meer zoeken naar kennisbijdragen die er echt toe doen. Columns, artikels en discussiebijdragen die gewicht in de kennisschaal leggen dreigen ondergesneeuwd te raken door deze overvloed aan de profileringsdrift en -ook niet te ontlopen- sluikreclame.



Luisteren geen waardevolle eigenschap?
Het tweede gevolg dat ik ook zeer onwenselijk vind is dat een andere, in bedrijven en organisaties ook zeer aardevolle eigenschap er helemaal niet meer toe lijkt te doen. De man of vrouw die kan luisteren, die nieuwe kennis weet te organiseren en toe te passen. Het zijn 'de stillen'. Zij zijn niet van de discussies, maar van de mouwenopstroperij. Weten de deskundigen daar ook geschikte sociale media voor?

03 december 2012

Is maandag jippydag of baaldag?

Maandag: Jippydag of baaldag?

De maandag is traditioneel de dag van het begin van de werkweek. Voor de werkloze maakt het veelal niet meer uit welke dag van de week het is. De dagen lijken allemaal op elkaar. 





De maandag. Als je in het arbeidsproces bent opgenomen, dan baal je vaak van die dag. De werkweek begint weer. Je wacht op het mannetje met de zaag die op woensdag voorbij komt en daarna kijk je uit naar de vrijdagmiddagbedrijfsborrel. 

Daar heb ik als werkloze geen last van. Want voor mij zijn er geen werkweken meer. Alleen weken met sollicitatieverplichtingen. Voor mij maakt het niet zoveel verschil meer of het maandag woensdag of zondag is. De dagen gaan op elkaar lijken. Sterker nog, soms weet ik echt niet meer op welke dag van de week we leven. Dan moet ik op een krant of op teletekst kijken welke datum het is. Dan kan ik nagaan naar welke naam de dag luistert.




Vandaag is het weer maandag. Ik stuur wat "ik zoek werk" berichtjes op Twitter, kijk of er nog vacatures zijn waarop ik kan solliciteren, ik speel nog eens wat op Linkedin. Maar eigenlijk neem ik het zelf niet meer serieus. Jobcoaches en andere bemiddelaars kunnen beweren wat ze willen, maar als 55-plusser ben je vrijwel kansloos op de arbeidsmarkt. Maar dat kunnen zij natuurlijk niet van de hoge toren gaan roepen. Het is hun werk, daar verdienen zij hun geld mee. Ze moeten de werkloze hoop blijven geven en blijven aanzetten tot solliciteren.

Ondertussen voelt de 55-plusser zich 'aan de kant' gezet. Ik hoor van 'mijn regering' dat het wenselijk is dat ik langer doorwerk dan mijn leeftijdgenoten dat in het recente verleden gewend waren. En ik hoor op de radio een brallerige student opkomen voor de belangen van 'hardwerkende Nederlanders'.

Het is maandag en de eerste natte sneeuw is gevallen. Het is een trieste maandag.

01 december 2012

50-plussers als doelgroep

Wij als 50-plussers vormen een interessante groep om bestudeerd te worden. Kansloos op de arbeidsmarkt. Of toch niet? Kansrijk binnen de marketing: een marketing studie naar 50+ en slapen. Jazeker, u leest het goed: slapen!

UWV en inspiratie
In de Volkskrant van 1 december vertelt Frank Kalshoven dat hij op een door het UWV georganiseerde inspiratiebijeenkomst is geweest. Ik zal het u eerlijk zeggen. Ik ben er niet geweest. Maar ik wist ook niet dat het was. En had ik het geweten, dan was ik vast niet gegaan. U weet hoe ik denk over het UWV. UWV en inpiratie dat zijn woorden die in mijn beleving niet samengaan. Ik heb u daar in eerdere bijdragen al over verteld.

Nu weet ik dat UWV graag bijeenkomsten voor ons 50-plussers organiseert, waarbij we worden gestimuleerd om alle moderne vormen van baanverwerving te gebruiken. Ik heb dat soort trajecten al meerdere keren meegemaakt, ik heb mijn Linkedin-profiel op 100 procent staan, sinds 29 november zitten er,aldus Linkedin, 11048 nieuwe personen in mijn netwerk. Al gaat de lift met grote snelheid van de eerste naar de tweede verdieping, mijn inspirerende pitch is al afgerateld voor dat de lift zijn bestemming heeft bereikt. Ik word er zelf moe van. Maar een baan heeft al dat moois nog niet opgeleverd.

Kalshoven is dus wel geweest. Niet als werkloze, maar als prater. Hij leerde op deze UWV-bijeenkomsten dat de 50-plusser helemaal niet star is, best bereid is om voor een nieuw baan te reizen en zelfs om salariseisen te temperen. Ook dat was voor ons al 'oud nieuws'. We moeten dan maar hopen dat er vele beleidsmakers en werkgevers in de zaal zaten toen Kalshoven zijn 'slodderwetenschappelijke enquetes' uitvoerde. Dat het hen maar heeft mogen inspireren.






50-plussers en de slaapmarkt


Er worden meer inspiratiebijeenkomsten over ons 50-plussers gehouden. Maar dan gaat het in onze hoedanigheid van consument. Bureauvijftig organiseerde samen met de Persgroep een sessie over 50+. Dat bureau heeft ten behoeve van Auping een onderzoek naar ons soort uitgevoerd. Slapen en 50-plus dat lijkt wel goede combinatie te vormen. Of toch niet? Ook onder marketeers blijken nog wel wat misverstanden te bestaan over wat en wie we zijn. Bekijkt u deze leuke presentatie maar eens op uw gemak. Dat stukje Nordic Walking kan morgen ook nog wel....
 

Bekijk hier de presentatie van Arjen in 't Veld  en Karin Kraima op de Advertiser's Academy: Kansen op de 50+ markt