12 april 2013

Werkman is niet meer werkloos

Werkman is niet meer werkloos
Het stond er altijd vrij duidelijk "Werkman is Werkloos". Een 50-plusser die op alle manieren probeert een baan te verwerven, maar zich al bij de verzending van een sollicitatiebrief kansloos voelt. Horden professionals hebben zich over het geval Werkman gebogen. Werkman moest gaan Linkedinnen en Twitteren, de cv van Werkman was te traditioneel. Alles heb ik gedaan om mij aan de mores van de moderne recruiting-services aan te passen. Heb zelfs overwogen de brieven met parfum te besprenkelen, maar digitaal verstuurde brieven ruiken niet. Na twee jaar was ik nog geen meter dichter bij een baan gekomen.




Langdurig werkloze vijftiger
Het UWV gaf mij te verstaan dat zij mij rekende tot de groep gebutste 50-plussers. Ze drukte mij op het hart dat ik me nu ook moest openstellen voor minder passende banen. Ik kreeg al mails dat ik een opleiding kon krijgen als beveiligingsmedewerker: in een museum of in een filiaal van Albert Heijn met een V op de revers belangrijk lopen doen. De moed zakte mij bijkans in de schoenen.



In februari ging ik op vakantie naar een ver buitenland. Ik had het UWV niet ingelicht over deze vakantie, want dat moet je eigenlijk wel doen. Net als je je eigenlijk ook ziek moet melden als je ziek bent. Mijn vader zou dat hebben gedaan, maar ik geloofde dat wel.

Vervullen sollicitatieplicht
Op een warme avond op dat tropische balkon
zat ik te bedenken dat ik die week nog aan mijn sollicitatieplicht moest voldoen. Op Internet zocht ik lukraak naar advertenties die misschien enigszins passend genoemd zouden kunnen worden. Daarop stuurde ik een briefje naar een organisatie waar de werk- en reïntegratiecoaches geen brood van lusten. Tien regeltjes: dit is Werkman, Werkman zag uw advertentie, Werkman heeft dit, dit en dat gedaan. Werkman denkt dus dat hij uiterst geschikt is voor die functie. Klaar! 


Twee weken later stond ik in de vroege ochtend in een gure noordoostenwind bij een tramhalte in Amsterdam: de vakantie was voorbij. Het UWV om de tuin geleid, maar ik nog steeds werkloos. 


Eenmaal thuis, zo rond koffietijd, ging de telefoon. De adverterende organisatie had mijn brief ontvangen en wilde mij graag uitnodigen voor een gesprek. Ik zei direct dat ik daar heel erg enthousiast over was en dat ik zeker op het voorgestelde tijdstip aanwezig zou zijn. In alle eerlijkheid: ik had geen idee waarop ik precies had gesolliciteerd, en ook pakte ik de atlas erbij om te zien waar die plaats nu eigenlijk lag. Bleek op meer dan anderhalf uur autorijden van huis.




Ik ben gegaan. Men zei me dat ik de perfecte brief had geschreven, sober, maar inhoudelijk wel de functie dekkend. Ik ging de strijd aan met zes andere kandidaten. Een week later was ik aangenomen. Het kan snel gaan.





Nieuwe baan  - einde weblog
Dit is dus het einde van weblog "Werkman is Werkloos". Ik werd gelezen. Ik werd uitgenodigd door kranten, radio en tv om bij te dragen over een item over dit onderwerp. Ja lekker! Ik zocht een baan, geen publiciteit. Ook al had dat misschien daarbij wel kunnen helpen. Maar hoever moet/wil een mens gaan??
 

Achter alles wat ik op dit weblog heb geschreven over de positie van 50+ werklozen blijf ik onverkort staan. De positie van de 50+ werkloze is vrij hopeloos. De werk- loopbaan- en reïntegratiecoaches kunnen mooi praten, maar hun oplossingen kunnen ook van Internet worden gehaald.




Het enige wat een 50-plusser naar mijn mening nodig heeft is inspiratie. Dat hij oprecht geloof en perspectief krijgt op een betere toekomst. Geen kruideniers die lopen te miezemuizen over het aantal pagina's dat een CV zou mogen bevatten en beweren dat Linkedin voor iedereen hét instrument is in de zoektocht naar een nieuwe baan en je adviseren dat je rechtop moet zitten bij een sollicitatiegesprek. Dat zeggen ze alleen maar om hun eigen een positie op de arbeidsmarkt te rechtvaardigen.

Genoeg nu. Ik moet naar mijn werk... de bloemen zijn voor de secretaresse!








3 opmerkingen:

  1. Ik hoor steeds meer mensen klagen dat ze het lastig vinden om werk te krijgen. Toch jammer want we hebben wel de nodige ervaring.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel erg mooi dat je weer aan het werk kan en mag! Ikzelf heb dit helaas niet gehad! Maar heb de hoop nog niet opgegeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben wel erg benieuwd of dat je het nu nog steeds naar je plezier hebt? Thuis komen te zitten is nooit een pretje.

    BeantwoordenVerwijderen